Dikkatsiz sözler, çocukları bırakın yetişkinleri bile olumsuz etkileyebilir. Sonuçta onlar bu dünyayı yeni anlamaya başlıyorlar, aldıkları bilgileri nasıl filtreleyeceklerini bilmiyorlar ve neredeyse her şeyi inançla kabul ediyorlar. Bununla birlikte, hiçbir ebeveyn hatalara karşı bağışık değildir. Sonuç olarak, belirsiz bir şekilde, ancak çocukların ruhunu sürekli olarak aşağılayıcı bir şekilde etkileyen şüpheli eğitim ifadeleri nesilden nesile aktarılır. İşte, çocuk yetiştirirken ebeveynlerin en yaygın kullandığı yanlış ifadeleri sizler için sıraladık… 
Ebeveynler genellikle çocuklarıyla açık bir iletişim hattı kurmakla ilgilenirler. Ne de olsa, çocuğun hayatındaki tüm olaylardan haberdar olmanın ve çocuğu ortaya çıktığında sorunlardan korumanın en kolay yolu budur. İlgilendiğiniz şey buysa, öncelikle çocuğunuzun sözlerine dikkat etmek ve onun açılma arzusuna saygılı davranmak çok önemlidir. “Yalan söylüyorsun” veya “Sana inanmıyorum” gibi bir şey söyleyerek ebeveynler çocuklarıyla ilişkilerine ciddi şekilde zarar verebilir. Sonuç olarak, çocuk size güvenmeyi bırakabilir ve çabucak ketum olmayı öğrenebilir ve yardıma ihtiyaç duyduğunda artık tavsiye için size dönmeyeceklerdir. Tehditlerin hiçbir türü açıkça en dostça iletişim yolu değildir ve bir çatışmanın sakin bir şekilde çözülmesine katkıda bulunmazlar. Çocuğunuz sizinle tartışıyorsa veya duygularını çok canlı gösteriyorsa, bu zaten stresli olduğunun işaretidir. “Başın belaya girecek” ya da “Bu evden ayrılacağım ve beni bir daha görmeyeceksin” gibi ifadeler sadece onların sinir gerginliğini arttırır ve çocuğu evde güvensiz hissettirir. Kavga beklediğinizden daha uzun sürerse ve artık yapıcı bir şey söylemek için yeterli gücünüz yoksa, tehditler yerine herkesi sakinleşmeye davet etmek ve konuşmayı daha sonra bitirmek daha iyidir. Genel olarak uzmanlar, “her zaman” veya “asla” gibi kelimelerden kaçınmanızı önerir. Bunun gibi kelimeler kullanmak, çocukları sezgisel olarak umutsuz hissettirir. Çocuğunuzu olumlu değişiklikler yapmaya teşvik etmek için genellikle bilinçsizce söylenen bu sözler, ne yazık ki ters etki yaratacaktır. Bununla birlikte, bunun tersi olabilir ve hiçbir ebeveynin istemeyeceği istenmeyen davranışların sürekliliğine yol açabilir. Bu muhtemelen en klişe ebeveynlik ifadelerinden biridir. Ancak, pek yapıcı olarak adlandırılamaz. Gerçek şu ki, ilk olarak, bu ifade çocuklara duygularının önemli olmadığını fark ettirir ve ikincisi, sonraki yaşam için bilmek çok önemli olan bağlamı öğrenmelerine ve durumu anlamalarına izin vermez. Örneğin, çocuklarınız oyun alanına gitmeniz için yalvarıyor ama sizin çamaşır yıkamanız ve bulaşıkları yıkamanız gerekiyor. Durumu açıklamaz ve sadece hayır derseniz, onların eğlenmesini istemeyen kötü biri gibi görüneceksinizdir. Durumu açıklarsanız, çocuklar yine de üzülseler bile en azından bunun sadece sizin hevesiniz olmadığını anlayacaklardır. Çocuğunuza aptal veya benzeri bir şey demek birkaç nedenden dolayı yanlıştır. Birincisi, küçük çocuklar bile bunun son derece utanç verici ve hatta aşağılayıcı bir kelime olduğunu bilirler. İkincisi, bunu bir yetişkinden ve sizin de sevdiğiniz deneyimli bir kişiden duymak iki kat acı verici çünkü yetişkin muhtemelen ne hakkında konuştuklarını biliyor. Sonuç olarak, çocuğun bu sözleri çok ciddiye alması ve gelecekte birçok güvensizliğe yol açması riski vardır. 
Aşırı korumaya eğilimli olan ebeveynler, açıklama isteme, şüphe gösterme ve yardım sağlamakta ısrar etme eğilimindedir. Ebeveynler çocukları için her şeyi yapmaya çalışarak, hatta bazı şeyleri yapmaktan caydırarak, onları tehlikeden ve hayal kırıklığından koruduklarına inanırlar. Ancak, çocuklar bunu olumsuz bir şekilde algılarlar, yani yeteneklerine olan güven eksikliğiniz. Sonuç olarak, bu güvensizliklere ve önemli herhangi bir şey için sorumluluk alma korkularına yol açabilir. Bu sözü tehlikeli yapan şey, çocuğu yemeğin geri kalanının tatlı kadar lezzetli olmadığına inandırmasıdır. Sonunda, çocuk, daha önce hiç problem yaşamamış olsa bile, kelimenin tam anlamıyla yemeye zorlandığı yemekten daha az tatmin olmaya başlar. Çocuğunuzun kötü beslenme alışkanlıkları geliştirmesini istemiyorsanız, tatlıyı ödül olarak kullanmayın. Bunun yerine, tarafsız kalmaya çalışın ve çocuğunuza “Önce akşam yemeğini bitirmeyi seçtiğinizde tatlı yemeyi seçebilirsiniz” gibi bir seçenek sunun. Çocuğun güvendiği bir yetişkin, kendisinde bir sorun olduğunu söylerse, bunu kesinlikle hatırlayacaklarından ve buna inanacaklarından emin olabilirsiniz. Ancak bu ifadenin asıl tehlikesi oldukça geniş olmasıdır. Çocuk daha sonra kendilerine bu soruyu soracaktır. Ya da “Ben kötü bir insanım” sonucuna atlayarak bunu kendi yöntemleriyle yorumlayabilirler. Sonuç olarak, sonunda bu güvensizliğin üstesinden gelmek için uzun yıllar terapiye ihtiyaçları olabilir. Herkesin iş yerinde kötü bir günü vardır. Bu olursa, sık sık eve gelebilir ve örneğin partnerimize işimizden ne kadar nefret ettiğimizi şikayet edebiliriz. Bu senaryoda yanlış bir şey yok gibi görünebilir. Ancak çocuklar her şeyi sünger gibi emerler. Aslında araştırmalar, hayata karşı tutumlarımızın, çocuklarımızın başarısını belirlemede büyük etkisi olduğunu bulmuştur. Bu nedenle, çocukların önünde işten şikayet etmek, onları çalışmanın hayatınızı mahveden korkunç bir aktivite olduğuna inandırabilir. Sonunda ya yetişkinliğin tam bir kabus olduğuna inanarak büyüyecekler ya da korkularından dolayı meslek seçemeyecekler.
Ebeveynler genellikle çocuklarıyla açık bir iletişim hattı kurmakla ilgilenirler. Ne de olsa, çocuğun hayatındaki tüm olaylardan haberdar olmanın ve çocuğu ortaya çıktığında sorunlardan korumanın en kolay yolu budur. İlgilendiğiniz şey buysa, öncelikle çocuğunuzun sözlerine dikkat etmek ve onun açılma arzusuna saygılı davranmak çok önemlidir. “Yalan söylüyorsun” veya “Sana inanmıyorum” gibi bir şey söyleyerek ebeveynler çocuklarıyla ilişkilerine ciddi şekilde zarar verebilir. Sonuç olarak, çocuk size güvenmeyi bırakabilir ve çabucak ketum olmayı öğrenebilir ve yardıma ihtiyaç duyduğunda artık tavsiye için size dönmeyeceklerdir. Tehditlerin hiçbir türü açıkça en dostça iletişim yolu değildir ve bir çatışmanın sakin bir şekilde çözülmesine katkıda bulunmazlar. Çocuğunuz sizinle tartışıyorsa veya duygularını çok canlı gösteriyorsa, bu zaten stresli olduğunun işaretidir. “Başın belaya girecek” ya da “Bu evden ayrılacağım ve beni bir daha görmeyeceksin” gibi ifadeler sadece onların sinir gerginliğini arttırır ve çocuğu evde güvensiz hissettirir. Kavga beklediğinizden daha uzun sürerse ve artık yapıcı bir şey söylemek için yeterli gücünüz yoksa, tehditler yerine herkesi sakinleşmeye davet etmek ve konuşmayı daha sonra bitirmek daha iyidir. Genel olarak uzmanlar, “her zaman” veya “asla” gibi kelimelerden kaçınmanızı önerir. Bunun gibi kelimeler kullanmak, çocukları sezgisel olarak umutsuz hissettirir. Çocuğunuzu olumlu değişiklikler yapmaya teşvik etmek için genellikle bilinçsizce söylenen bu sözler, ne yazık ki ters etki yaratacaktır. Bununla birlikte, bunun tersi olabilir ve hiçbir ebeveynin istemeyeceği istenmeyen davranışların sürekliliğine yol açabilir. Bu muhtemelen en klişe ebeveynlik ifadelerinden biridir. Ancak, pek yapıcı olarak adlandırılamaz. Gerçek şu ki, ilk olarak, bu ifade çocuklara duygularının önemli olmadığını fark ettirir ve ikincisi, sonraki yaşam için bilmek çok önemli olan bağlamı öğrenmelerine ve durumu anlamalarına izin vermez. Örneğin, çocuklarınız oyun alanına gitmeniz için yalvarıyor ama sizin çamaşır yıkamanız ve bulaşıkları yıkamanız gerekiyor. Durumu açıklamaz ve sadece hayır derseniz, onların eğlenmesini istemeyen kötü biri gibi görüneceksinizdir. Durumu açıklarsanız, çocuklar yine de üzülseler bile en azından bunun sadece sizin hevesiniz olmadığını anlayacaklardır. Çocuğunuza aptal veya benzeri bir şey demek birkaç nedenden dolayı yanlıştır. Birincisi, küçük çocuklar bile bunun son derece utanç verici ve hatta aşağılayıcı bir kelime olduğunu bilirler. İkincisi, bunu bir yetişkinden ve sizin de sevdiğiniz deneyimli bir kişiden duymak iki kat acı verici çünkü yetişkin muhtemelen ne hakkında konuştuklarını biliyor. Sonuç olarak, çocuğun bu sözleri çok ciddiye alması ve gelecekte birçok güvensizliğe yol açması riski vardır. Aşırı korumaya eğilimli olan ebeveynler, açıklama isteme, şüphe gösterme ve yardım sağlamakta ısrar etme eğilimindedir. Ebeveynler çocukları için her şeyi yapmaya çalışarak, hatta bazı şeyleri yapmaktan caydırarak, onları tehlikeden ve hayal kırıklığından koruduklarına inanırlar. Ancak, çocuklar bunu olumsuz bir şekilde algılarlar, yani yeteneklerine olan güven eksikliğiniz. Sonuç olarak, bu güvensizliklere ve önemli herhangi bir şey için sorumluluk alma korkularına yol açabilir. Bu sözü tehlikeli yapan şey, çocuğu yemeğin geri kalanının tatlı kadar lezzetli olmadığına inandırmasıdır. Sonunda, çocuk, daha önce hiç problem yaşamamış olsa bile, kelimenin tam anlamıyla yemeye zorlandığı yemekten daha az tatmin olmaya başlar. Çocuğunuzun kötü beslenme alışkanlıkları geliştirmesini istemiyorsanız, tatlıyı ödül olarak kullanmayın. Bunun yerine, tarafsız kalmaya çalışın ve çocuğunuza “Önce akşam yemeğini bitirmeyi seçtiğinizde tatlı yemeyi seçebilirsiniz” gibi bir seçenek sunun. Çocuğun güvendiği bir yetişkin, kendisinde bir sorun olduğunu söylerse, bunu kesinlikle hatırlayacaklarından ve buna inanacaklarından emin olabilirsiniz. Ancak bu ifadenin asıl tehlikesi oldukça geniş olmasıdır. Çocuk daha sonra kendilerine bu soruyu soracaktır. Ya da “Ben kötü bir insanım” sonucuna atlayarak bunu kendi yöntemleriyle yorumlayabilirler. Sonuç olarak, sonunda bu güvensizliğin üstesinden gelmek için uzun yıllar terapiye ihtiyaçları olabilir. Herkesin iş yerinde kötü bir günü vardır. Bu olursa, sık sık eve gelebilir ve örneğin partnerimize işimizden ne kadar nefret ettiğimizi şikayet edebiliriz. Bu senaryoda yanlış bir şey yok gibi görünebilir. Ancak çocuklar her şeyi sünger gibi emerler. Aslında araştırmalar, hayata karşı tutumlarımızın, çocuklarımızın başarısını belirlemede büyük etkisi olduğunu bulmuştur. Bu nedenle, çocukların önünde işten şikayet etmek, onları çalışmanın hayatınızı mahveden korkunç bir aktivite olduğuna inandırabilir. Sonunda ya yetişkinliğin tam bir kabus olduğuna inanarak büyüyecekler ya da korkularından dolayı meslek seçemeyecekler.