Sultanbeyli’de özel bir engelli bakım merkezinde kalan otizmli Oğuz Sercan Şevker argümana nazaran yasak olmasına karşın elma yedirilmesi nedeniyle nefessiz kalarak öldü. Şevker son seyahatine uğurlandı. Acılı anne ayakta durmakta zahmet çekti.
Olay 20 Ekim Perşembe günü saat 15.00 sıralarında gerçekleşti.
İddiaya nazaran, 7 yıldır Sultanbeyli’de özel engelli bakım merkezinde kalan Otizmli Oğuz Sercan Şevker (31) elma yerken nefessiz kaldı.
Şevker’e birinci müdahale bakımevinde yapıldı. Oğuz Sercan Şevker akabinde özel bir hastaneye kaldırıldı. 12 gün ağır bakımda kalan Şevker, dün gece hayatını kaybetti.
Çocuklarının vefatında ihmal olduğunu öne süren aile kabahat duyurusunda bulundu.
Hayatını kaybeden Otizmli Şevker için öğlen vakti Ataşehir’de bulunan Merkez Mescit’te merasim düzenlendi. Şevker, merasimin akabinde Büyükbakkalköy Mezarlığı’nda toprağa verildi.
Anne Birsen Acar, şöyle konuştu:
*Bazı şeyler anlatılmaz, yaşanır. Bu acıyı benim durumumdaki anneler anlar. O kaç yaşında olursa olsun benim gözümde küçücük bir bebekti, melekti.
*Gözümden sakınırdım, kucağımda taşırdım. Otizmli bir çocuk. Boğazında et vardı, nefes güç alırdı. Uyumaya korkardım asla sert bir husus yedirmedim. Nasıl bu türlü bir şey olabiliyor?
*Bana daima yanında bakıcı olduğunu söylediler. Pekala yanında bakıcı varsa o elmayı kopardığı an onu görmesi lazım. Onu elinden alması lazımdı, uyarması lazımdı.
*Çocuktu aslında inanırdı her şeye. O kadar insanın ortasında elmayı koparıp cebine koyuyor, ısırıyor. Kimse görmüyor mu? Daha evvel benim bilmediğim bahisler var. Kaç kez düşmüş bana söylemediler.
*İçimde daima bir kuşku vardı. Oraya görmeye giderdik, yarım saat bekletirlerdi. Çocuğumu sorardım, birazdan gelecek derlerdi 1 saat sonra çocuk geliyordu. Kim bilir ne yapıyorlardı?
*Her gördüğümde onu incelerdim, yara bere içindeydi. Ne olduğunu sorardım, ilaç alerji yapıyor diyorlardı.
“LÜTFEN GÖZÜNÜZ AÇIK OLSUN”
*Çocuğum orada corona virüse yakalandı. En son bayramda hastaneye kaldırılmış, bizden kan istediler. Eşim kan buldu ve hastaneye gittik.
*Çocuğumuzu tek gördük, yanında bakıcı yoktu. Bayram nedeniyle kimse olmadığını söylediler. Bir kurumda çocuk yatarken, kurum bakıcıları mı bakar? Hasta yakını mı bakar?
*Panik atağım var, beni arayıp ‘Oğuz bahçeye çıkıp, elma koparmış yemiş boğazına kaçmış kalbi durdu’ dediler. Ben bayıldım, kâfi artık. Biz bu çocuğu size emanet ettik.
*Bu işin peşini bırakmayacağız. Oradaki velilere sesleniyorum. Lütfen uyanık olun. Takipte kalın. Lütfen gözünüz açık olsun.
*Sürekli ağlıyorum, ben onu büyütene kadar neler çektim. Şu an bakın oğlum nerede? Orada mı olması gerekiyordu? Kucağımda mı olması lazımdı?
Baba Ahmet Acar ise “Biz şu evrede kendi çocuğumuzdan geçtik. Orada kalan insanlara ne kadar yardımcı olabiliriz, bütün davamız bu. Bizim canımız yandı, öbür ailelerin canı yanmasın” dedi. (DHA)