Bu hafta burada yemek kültürü üzerine yazmak, lezzet keşifleri ve tavsiyeleri vermek yerine toplumsal yara olan bir mevzuyu, taziye yemeği problemini konuşacağız
Bizde meskene gelen konuğa ikram etmek etmek o kadar kıymetli ki. Cenazede bile bu gelenek bir formda sürdürülmüş. Bir nebze olsun acının dindirilmesi maksadıyla başlayan fakat bugün taziye yemeğine dönüşen durum.
“Ne derler acaba” diye kahrolası bir put vardır der İsmet Özel. Elalem ne der diye geleneğin baskısıyla içi kan ağlasa da onlarca yahut yüzlerce şahsa yemek ve ikram etmek zorunda kalmak.
Taziye yemeklerinin o denli abartılı yapıldığı bölgelerimiz var ki düğün yemeğinden farkı yok. Taziye yemeği verebilmek büyük bir külfet. Bunun için bankadan kredi çekmek zorunda kalanın da olduğunu duymuştum.
Bir yanda yakınını kaybetmenin hüznü, bir yanda cemaatin yemek kaygısı. Hem de acılı ailenin elinden. Bu, kul hakkı ve vicdansızlık değilse nedir. Sonuçta bir gün ya da günün muhakkak diliminde yemek yemezse kimse ölmez.
“Ağzınızın tadını kaçıran vefatı çokça hatırlayın” hadisindeki ihtar dururken yeme sıkıntısına düşmek niçin? O denli ya tadımız kaçmalı, hiçbirşeyden lezzet almamalıyız değil mi?
Aksaray Valiliğinin bahisle ilgili kararı çok yerinde. Yasak hoş lakin nasıl uygulanacak? Kararın nasıl hayata geçirileceği epey güç olacağa benziyor. Zira yasakladım demekle olacak iş değil. Hem uygulanabilir temel ve çerçevenin belirlenmesi hem de timsal olması için somut adım lazım.
Devlet adamlarının kıymetli işleri ortasında böylesi hassas ve ayrıntı üzere görünen hususların gündeme gelmesi alışık olduğumuz şey değil. Bu açıdan taziye yemeği uygulamasını kaldıran Aksaray Valiliğini aldığı bu karar nedeniyle tebrik ediyorum. Herkesin bu mevzuda şuurlu olması, taziye yemeğini değil acıyı paşlayması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki, illa taziye yemeği olacaksa bu iş en hafifinden geçiştirilebilir, yardımlaşma kapsamında cenaze konutuna yemek götürülebilir.
27 Ekim prestijiyle cenaze sahibine daha fazla yük olmamak ismine Aksaray genelinde cenaze sahibinin yemek vermesi uygulamasına son veren açıklamada şu konulara dikkat çekiliyor: Cenaze sahibinin acısı ve meşguliyeti olduğundan, Peygamber Efendimizin sünneti gereği cenaze konutuna yemek götürmek sünnettir. Bu birebir vakitte örf, adet ve göreneklerimize daha uygun bir davranıştır. Ayrıyeten günümüzde tüm acısı ve meşguliyetine karşın cenaze sahibinin sıkıntı koşullar altında, taziyeye gelen konuklara yemek ikram etmek için büyük bir külfetin altına girdiği, diğerlerinden borç para aldığı bilgileri de bizlere ulaşmaktadır.