Mahmut Hamsici
Türkiye ile Suriye ortasında, bağlantıların olağanlaşmasına yönelik bir süreç yürütüldüğü savları son yıllarda sık sık kamuoyunun gündeme geliyor.
Geçtiğimiz hafta yaşanan gelişmeler ise ‘sürece’ dair tartışmaları derinleştirdi.
Reuters haber ajansı yayımladığı bir haberinde, Ulusal İstihbarat Teşkilatı Lideri Hakan Fidan ve Suriyeli mevkidaşı Ali Memlük’ün son devirde Şam’da görüşmeler yaptığını bildirdi.
Türkiye’de habere resmi kaynaklardan bir yalanlama gelmedi.
Hürriyet gazetesi ise Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, Şanghay İşbirliği Örgütü’nün Semerkant doruğunda yaptığı bir konuşmada, “Keşke Esed Özbekistan’a gelseydi, görüşürdüm” dediğini yazdı.
Bu gelişmeleri BBC Türkçe’ye yorumlayan, Türkiye’nin diplomatik bağlar kesilmeden evvelki son Şam Büyükelçisi olan Ömer Önhon, sürecin muhakkak bir olgunluğa eriştiğinin görüldüğünü belirtiyor.
“Büyükelçinin Gözünden Suriye” isimli bir kitabı da bulunan Önhon, artık beklenenin görüşmelerin siyasi tabana taşınması olduğunu söylüyor.
Süreç ne durumda?
Önhon, Reuters’ın haberine yalanlama gelmemesi nedeniyle bu haberin yanlışsız olarak kabul edilebileceği kanısında.
Buradan hareketle Önhon, ortadaki sürecin muhakkak bir olgunluğa eriştiği yorumunu yapıyor:
“Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Ağustos ayında Soçi’den dönerken yaptığı açıklamalar ve gerisinden da Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun açıklamaları, Suriye ile Türkiye ortasında bir süreç başlatıldığını açıkça ortaya koyuyordu. Husus, kamuoyunun gündemine o biçimde getirildi. Cumhurbaşkanı o açıklamayı yaptığına nazaran görüşmeler daha o vakitten aşikâr bir olgunluğa erişmişti. Sonra iktidar mevzuyu gündeme getirdikten sonra baktı ki çok reaksiyon de olmadı.
“Süreç aşikâr bir olgunluğa erişmiş olmalı ki istihbarat liderleri seviyesinde, üstelik de Şam’da görüşüldüğü açıklandı. Bir de bizim istihbarat liderimizin Türkiye’deki pozisyonunu göz önünde bulundurduğunuz vakit bunun ehemmiyetini çok düzgün anlamak mümkün.”
Önhon, “Ortada önemli bir süreç var fakat kolay bir süreç mi? O denli olmasına imkan yok zira ortada o kadar önemli problemler var ki. Bunlar kolay kolay çözülebilecek problemler değil. Münasebetiyle çok engebeli bir yolda ilerliyor lakin süreç devam ediyor” diyor.
Normalleşmenin önündeki maniler neler?
Peki Önhon’a nazaran olağanlaşmanın önündeki en büyük pürüzler neler?
Önhon, ortada çok sorun olduğunu belirtmekle birlikte bunların en kıymetlilerini dört başlıkta topluyor:
“Birincisi, Türkiye’nin muhalefete verdiği dayanak. Muhalif örgütlerin siyasi olarak faaliyet gösterdikleri yer, Türkiye. Bunlar ne olacak?
“İkincisi, güvenliğimiz nedeniyle Suriye toprakları içerisinde askerlerimiz bulunuyor. Yabancı bir ülkenin topraklarında konuşlu bu askerlerimiz ne olacak? Suriye’nin bu bahiste doğal önemli itirazları var.
“Üçüncüsü YPG sıkıntısı var. Bunlar önümüzdeki periyotta ne olacak?
“Türkiye’deki sığınmacıların geri dönmesi gündemin en önemli unsurlarından biri. İç siyasetteki temel gündem hususlarından biri. Lakin geri dönüşler o kadar kolay bir iş değil. Bu beşerler on bir yıldır memleketlerinden uzakta. Bunlar ne olacak?”
Konuların zorluğuna karşın bir yerden başlanması gerektiğini belirten Önhon, o başlangıcın yapıldığı kanısında.
“Suriye ile olağanlaşma öbür süreçlerden farklı”
Ankara’nın, son devirde, ortasında sorun bulunan birtakım ülkelerle ilgileri olağanlaştırmaya çalıştığı görülüyor.
“Birçok ülkeyle alakalar bozuldu, bugün iktidar, bunun sürdürülebilir bir yol olmadığını idrak etmiş olmalı ki aramızın bozuk olduğu ülkelerde orta düzeltme ataklarını başlattı. Evvel Mısır, İsrail, Birleşik Arap Emirlikleri, Suudi Arabistan ile atılımlar başlatıldı” diyen Önkol, Suriye ile münasebetlerin düzeltilmesinin ise çok daha özel yanları olacağı kanısında:
“Suriye ile bağların Türkiye’yi direkt etkileyen iki boyutu var. Bunlardan bir tanesi güvenlik sorunu. Yani YPG, PKK vs. İkincisi de sığınmacılar sorunu. Bizim ne Mısır’la, ne İsrail’le, ne Birleşik Arap Emirlikleri ile bu türlü sıkıntılarımız var. Suriye’yle olan bu güvenlik ve sığınmacılar sorunları, insanların oy verme yönelimleri üzerinde tesirli olabilecek bahisler. Münasebetiyle bu kadar kritik bir seçim öncesinde güvenlik ve sığınmacılar konusunda bir şey yapabilmek yahut bir şey yapabilecek üzere görünmek hükümet açısından çok değerli.”
Atılması gereken adımlar neler?
Önhon, önümüzdeki periyotta olağanlaşma yolunda sürecin derinleşmesi için iki tarafın da karşılıklı olarak atması gereken adımlar olduğunu söylüyor.
Eski büyükelçi birtakım örnekler veriyor:
“İki tarafın atması gereken adımlar birbirine bağlı. Mesela Suriyeliler “Türk askeri topraklarımızdan çekilmeli” diyorlar. Zati bizim taraf bunu açık açık söyledi, bizim orada kalıcı olma üzere bir niyetimiz yok. Bizim askerlerimiz şu anda oradaki güvenlik boşluğundan doğan tehditlere karşı Suriye’de bulunuyorlar. Bu güvenlik boşluğu doldurulduğu ve tehditler ortadan kalktığı vakit çekileceğiz diyorlar. Türkiye oradan olağan ki çekilecektir fakat şayet bizim boşalttığımız yerler yeniden ya YPG ya IŞİD tarafından doldurulup bizim topraklarımıza tehdit teşkil edecekse bu türlü bir adımı atmak için erken demek değil midir?
“Öbür taraftan sığınmacılar konusu… Biz sığınmacıların artık ülkelerine geri dönmeleri gerektiğini düşünüyoruz. Savaş sona erdi, kalıcı barış ve istikrar da sağlanması için çabalanıyor fakat geri dönmeleri için oradaki kuralların uygun olması lazım. Burada da doğal Türkiye’nin beklentisi Esad’ın o kaideleri oluşturması ve dönecek olan sığınmacıların bu türlü bir tehdit, bir tehlike görmeden oraya gidebilmeleri. Yoksa tehlike görürlerse aslında gitmezler. Bir de gidip de tehlike görürlerse çabucak geri dönerler.”
Süreç nereye evrilir?
Önhon, sürecin nereye evrilebileceğiyle ilgili bundan sonra beklenenin görüşmelerin siyasi tabana taşınması olacağı görüşünde:
“Bu işler daima evre etap masraf. İstihbarat liderleri muhtemelen daha çok güvenlik alanında neler yapılabileceği konusunu görüşüyorlardır. Bir de görüşmelerin siyasi tabana taşınmasını ele alıyorlardır. Siyasi taban nedir? Siyasi tabanda, üst seviye devlet vazifelilerinin; dışişleri bakan yardımcıları olabilir, dışişleri bakanlarının kendileri olabilir, bir ortaya gelip konuşması beklenir.
“Mesela Çavuşoğlu bundan bir sene kadar önce ne dedi? Belgrad’da koridorda Suriye Dışişleri Bakanı Faysal Mikdad’la tesadüfen karşılaştığını söyledi. Tahminen son Birleşmiş Milletler toplantılarında da birbirlerine tesadüf ederler olmaz mı? Şayet orası olmazsa, ondan sonraki birinci memleketler arası ortamda, onun marjında tahminen bir ortaya gelebilirler. Bunlar aşikâr olmaz. Bunlar, olayların, ortalarında yapılan görüşmelerin hangi seviyeye geldiği ile siyaseten ne kadar kabul edilebilir olduğuyla irtibatlı şeyler.”